Najczęściej, gdy pytam dzieci z czym  kojarzy się im babcia i dziadek to odpowiadają, że z czasem jaki im poświęcają. Z mojej analizy wynika, że nie chodzi tu dzieciom o czas, lecz raczej jego jakość. Gdy dziadkowie zajmują się swoim wnuczętami, to poświęcają im 100% swojej uwagi i zaangażowania.

W dzisiejszych czasach wcale nie jest powiedziane, że babcia i dziadek nie są już czynni zawodowo, wręcz przeciwnie często jeszcze pracują i mają swoje obowiązki. Mimo to w kontakcie ze swymi wnuczętami są całkowicie pozostawieni do ich dyspozycyjności. Z perspektywy wieku, dziadkowie wiedzą dobrze, że czas poświęcony swoim wnuczętom jest bezcenny. Ich spokój, zaangażowanie w sprawy swoich wnucząt jest dla nich oczywisty.

Takie podejście bardzo często związane jest z głębokimi przemyśleniami. Dziadkowie w roli rodziców nie zawsze byli tacy sami jak teraz, spełniając się w swej nowej roli w relacjach z wnuczętami. Teraz celebrują każdą chwilę, znają jej wartość i zawsze znajdą czas dla dzieci swoich dzieci. Mając na uwadze błędy jakie popełnili w wychowaniu swoich dzieci, wyciągając z tych doświadczeń wnioski stają się zupełnie innymi ludźmi.

Nie oczekują, nie kochają warunkowo, lecz dają z siebie wszystko co najlepsze. Często rodzice dzieci mają do nich pretensje, że zbyt rozpieszczają a nie wychowują - no cóż taka ich rola i przywilej. Za to też bardzo ich kochamy, my wszyscy mający babcię i dziadka i Ci, którzy nie mogą się cieszyć ich osobistą obecnością.

Zachowani w naszym sercu i pamięci, żyją zawsze razem z nami. Dużo zdrowia, pogody życia i radości wszystkim babciom i dziadkom.